Planeta zwana Islandią

Wróciliśmy do domu ale myślami wciąż jestem na Wyspie Ognia i Lodu. Sprawdzam pogodę na południu Islandii, śledzę prognozę zorzy polarnej i zerkam od czasu do czasu na stan islandzkich dróg. A kiedy zamknę oczy, to widzę właśnie tą drogę, którą przemierzaliśmy przez dziesięć dni: wijącą się przez księżycowy krajobraz, wzdłuż fiordów, przy wodospadach, biegnącą przez wąskie mosty i doliny. Słucham też namiętnie islandzkiej stacji radiowej w nadziei na to, że w końcu usłyszę znowu moją ulubioną piosenkę, której tytułu nie jestem w stanie zapamiętać a tym bardziej powtórzyć; a która wielokrotnie towarzyszyła nam w czasie podróży i stała się muzyczną oprawą islandzkich krajobrazów. Początkowo ten post miał nosić tytuł 'Choroba zwana Islandią' ale stwierdziłam, że mogę nim wystraszyć czytających ;) Chociaż taka jest prawda, że zostaliśmy bezpowrotnie zarażeni tą bajkową krainą. Jedyne lekarstwo to powrót na Islandię, i jest to tylko kwestia czasu oraz odbudowania mocno nadszarpniętych oszczędności ;)

Islandia mnie zauroczyła. Do tego stopnia, że śnię o niej po nocach i co chwilę planuję kolejną wizytę ;)  Wiedziałam przed  wyjazdem, że jest tam pięknie ale nie spodziewałam się takiego ogromu piękna; nie byłam przygotowana na te wszechobecne  nieziemskie krajobrazy, które sprawiały, że momentami zastanawialiśmy się czy nadal jesteśmy na znanej nam planecie Ziemi. Podczas tych wakcji pobiłam rekord ilości wyrzuconych z siebie ochów i achów. Z drugiej strony było też wiele momentów, że milkłam i nie byłam w stanie wydusić z siebie słowa bo po prostu zatykało mnie z zachwytu a w brzuchu latały mi motyle.  I pomyśleć, że Islandię tylko liznęliśmy, zobaczyliśmy maleńki jej fragmencik a wszystko co najlepsze czyli wnętrze wyspy (tak zwany interior) wciąż czeka na odkrycie.
Na Islandii pokochałam jazdę samochodem. Bo Wyspa Ognia i Lodu z opasającą ją drogą narodową Ring Road to wyśnione miejsce na fantastyczną road-trip, podczas której krajobraz zmienia się co kilkanaście minut a droga przez większość czasu należy tylko do ciebie. Można jechać setki kilometrów i jazda się nie znudzi: za każdym zakrętem można spodziewać się cudownego, nowego widoku albo niespodzianki w postaci wodospadu, stada koni lub majestatycznej góry. Jazda przez tą bajkową krainę, nawet jeśli nie ma wyraźnego punktu docelowego, staje się sama w sobie przygodą. 
No dobra, są fragmenty drogi, szczególnie w okolicach Golden Circle, gdzie zawsze jest mega tłok, niezależnie od pory dnia ani roku. Ale wystarczy pojechać kilkadzisiat kilometrów dalej i szosa pustoszeje. Z naszego doświadczenia wynika, że im dalej jedzie się na wschód od Golden Circle tym mniejszy jest ruch a kiedy miniemy lagunę lodowcowa przy jeziorze Jokulsarlon to jest już całkiem pusto. 

Ring Road na wschodzie wyspy

perfekcyjny widok w każdym kierunku ;)

Pola lawowe, mgła i góry - idealna kombinacja!

Zachód słońca w Vik, oglądany ze zbocza wulkanu Katla

Nieziemski krajobraz kanionu Fjadrargljufur

Mój ulubiony islandzki wodospad - Skogafoss

Jeśli zapytacie mnie co mnie najbardziej w Islandii zachwyciło to odpowiem tak: dzikość krajobrazu, przestrzeń i kontrasty. Nie bez powodu nazywa się tą krainę Wyspą Ognia i Lodu: nie ma chyba drugiego takiego kraju w Europie, gdzie aktywne źródła geotermalne dymią tuż przy ośnieżonych szczytach gór a pod powierzchnia lodowców drzemią aktywne wulkany! Fascynujące i odrobinę straszne równocześnie!
A najwspanialsze wspomnienie? Nie jest łatwo wybrać jedną jedyną rzecz, miejsce albo zdarzenie, które najbardziej zapadło nam w  pamięć. Każdy z nas mógłby podać swoją własną długaśna listę ale wtedy ten wpis zrobiłby się nieznośnie długi ;) Po dłuższym zastanowieniu udało się dojść do konsensusu i każdy z naszej czwórki podzielił się swoim najfajniejszym islandzkim momentem/miejscem:
Haukadalur, czyli kolorowa dolina pełna parujących geotermalnych źródeł, fumaroli i wybuchających gejzerów to typ Rysia.

Popisujący się przed turystami gejzer Stokkur i niebieskie jeziorko geotermalne

Dla Zuzi największym przeżyciem była wędrówka po lodowcu Sólheimajökull. Któż by nie zapamiętał wyprawy w kramponach i spaceru po lodzie, pod którym tkwi chwilowo uśpiony, jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na Islandii??!!

Gotowi do wspinaczki na lodowiec!

Dla Taty Zuzi i Rysia największą niespodzianką na Islandii było odkrycie, że lód nie koniecznie jest biały. Na lodowcu, przypruszony wulkanicznym pyłem jest prawie czarny, w promieniach zachodzącego słońca przybiera bursztynowy odcień a kry i góry lodowe mienią się cudownymi błękitami.

Ciepłe przebłyski słońca na lodowcu Sólheimajökull

Najpiekniejszy odcień błękitu ;)

Mój ukochany moment z islandzkich wakacji to magiczna noc w piątek trzynastego. Mieliśmy podwójne szczęście: tego dnia dostało nam się bezchmurne niebo i najbardziej intensywna roztańczona zorza polarna jaką w życiu widziałam, którą oglądaliśmy nad brzegiem lodowcowej laguny Jokulsarlon To był niesamowity spektakl, przy akompaniamencie dźwięków kruszących się i dryfujących po lagunie brył lodu. Niezapomniany! :)

Czego zdecydowanie zabrakło mi w tych wakacjach to kontaktu z samymi Islandczykami. Wróciłam z pewnym niedosytem (bo nie ma lepszego sposobu na poznanie nowego miejsca niż przez pryzmat jego mieszkańców!) i wrażeniem, że ukrywają się oni przed turystami ;) Spotkaliśmy za to całe masy Polaków, zarówno zwiedzajacyh Islandię jak i mieszkających na wyspie. 
A teraz odrobina praktycznych konkretów i wskazówek :

NASZA TRASA

Planując podróż po Islandii z góry założyliśmy, że nie chcemy objeżdżać całej wyspy naokoło. Praktycznie było to wykonalne w ciągu dziewięciu dni, które mieliśmy do dyspozycji ale wiązałoby się z napiętym planem podróży i koniecznością nocowania codziennie w innym miejscu. Jesteśmy odrobinę wygodniccy i zdecydowanie preferujemy tak zwaną slow travel, więc zdecydowaliśmy, że (tym razem ;)) skupiamy się na południu i wschodzie wyspy. Na trasie mieliśmy cztery punkty noclegowe, w każdym spędziliśmy dwie-trzy noce. W ten sposób udało nam się odwiedzić tak zwany Golden Circle na południowym zachodzie, wybrzeże południowe oraz fjordy wschodnie, które całkowicie skradły moje serce. Po powrocie podliczyliśmy przejechane kilometry i ku mojemu wielkiemu zdziwieniu okazało się, że przejechaliśmy ich ponad dwa tysiące! W lini prostej byłaby pewnie połowa tego, ale w każdym miejscu zwiedzaliśmy okolice, dojeżdżaliśmy do ciekawych miejsc albo goniliśmy zorzę polarną. A raz nadłożyliśmy chyba ze sto kilometrów, żeby odzyskać zapomniany statyw do aparatu! ;)

Jeździliśmy standardowym samochodem, który spisał się znakomicie na Ring Road oraz kilku mniejszych drogach. Nasz mały Clio poradził sobie i na drogach szutrowych a nawet zdał egzamin na górskiej, stromej drodze na wschodzie. Co prawda ubłocony był po dach ale były to jedyne 'szkody' na jego karoserii ;) Nie zdecydowaliśmy się na wypożyczenie samochodu typu 4x4 bo nie zakładaliśmy wogole dojazdów drogami typu F (tylko dla samochodów terenowych), które o tej porze roku są i tak zazwyczaj zamknięte. Co zabawne, październik w tym roku był wyjątkowo łagodny i większość dróg F była wciąż otwarta i, nie ukrywam, żałowaliśmy kilka razy, że nie dysponujemy odpowiednim autem. Zmieni się to na pewno przy kolejnej wizycie!
Naczytałam się przed wyjazdem o trudnych warunkach jazdy po islandzkich drogach ale przyznam, że nie różnią się one bardzo od dróg na szkockiej prowincji. Zapomnijcie jednak o dwupasmowych drogach szybkiego ruchu, autostradzie albo światłach na poboczu. Na Islandii zazwyczaj jest wąsko, ciemno i jedzie się nie więcej niż 90 kilometrów na godzinę. Jedyne, czego się tam obawiałam to nie utwardzonych dróg przypominających ser szwajcarski i długich, wąziutkich mostów, na szerokość jednego samochodu, których były dziesiątki na wschodzie wyspy. Jeden z tych mostów prawie zawalił się z powodu podmycia kilka dni przed naszym przylotem i nasz przejazd na wschód kraju stanął pod znakiem zapytania. Na całe szczęście jeszcze zanim nasz samolot wylądował w Keflaviku to oddano już do użytku nowiuteńki, wybudowany na miejsce starego drewniany most (ponad 100-metrowy). Takie tempo budowy możliwe jest chyba tylko na Islandii! ;)
Stan dróg, warunki pogodowe oraz informacje o tym, które drogi nadają się dla zwykłych samochodów a które tylko dla terenowych można sprawdzić na stronie Vegagerdin, z której korzystaliśmy przez cały nasz pobyt na Islandii.

NOCLEGI
O tym, że Islandia tania nie jest, wiedzą wszyscy. Przed wyjazdem próbowaliśmy wykombinować jak najbardziej ekonomiczną wersję mieszkania. Zacznijmy od tego, że spanie pod namiotem w październiku z dwójka dzieciaków nie bardzo wchodziło w grę (plus większość campingów jest na Islandii zamykana pod koniec września). Początkowo rozważaliśmy wypożyczenie campervana ale pomysł umarł śmiercią nagłą kiedy spojrzałam na koszty takiej przyjemności: po prostu nie do przeskoczenia! Potem przyszła kolej na hostele ale i tutaj okazało się, że ich cena równa jest cenie trzygwiazdkowego hotelu w UK. Airbnb, z którego zazwyczaj korzystamy również nie wypalił: wakacje na Islandii to była prawdziwa decyzja na ostatnią chwilę i kiedy zaczęliśmy rozglądać się za noclegami wszystko było już zajęte. Pozostało nam szperanie w booking oraz na bardzo przydatnej stronie islandzkiej Hey Iceland. Koniec końców trafiliśmy w bardzo fajne miejsca, zawsze z kuchnia, co pozwoliło nam gotować własne obiady i sporo zaoszczędzić. Mieszkaliśmy na islandzkiej farmie, w drewnianm domku, w małym apartamencie pośród pastwisk islandzkich koników oraz w ekologicznej samowystarczalnej wiosce Solheimar. Tak czy siak noclegi pochłonęły większą cześć naszych islandzkich wydatków.

Widok z naszej drewnianej chatki na Fjordach Wschodnich. Nie chciałam stamtąd wyjeżdżać!

JEDZENIE
Chyba już pisałam, że Islandia i tanie wakacje nie idą ze sobą w parze, prawda? ;) Naczytawszy się wielu blogów i sprawozdań z podróży po wyspie, wiedzieliśmy mniej więcej jakich cen artykułów spożywczych się spodziewać. Dlatego zainwestowaliśmy w dodatkowy bagaż na przelot i wzięliśmy sporo jedzenia ze sobą. Kiedy zapasy się wyczerpały oraz po podstawowe produkty chodziliśmy najczęściej do sklepów z sieci Kronan. Jest to jeden z najtańszych islandzkich supermarketów, odrobinę tylko droższy od innej taniej sieciowki, Bonusa. W tym ostatnim zrobiliśmy zakupy tylko jeden raz. Odrzucił mnie zapach panujący w sklepie i niska jakość produktów. Generalnie wszystko jest droższe, nawet w porównaniu z cenami produktów spożywczych w Szkocji. Największy szok cenowy przeżyliśmy płacąc za chleb prawie dwadzieścia pięć złotych! Fakt, że był on pełnoziarnisty i nie z gatunku 'waty'; chleb tostowy można już kupić za około pięć złotych. Przez większość dnia nasz jadłospis bazował na kanapkach dlatego postawiliśmy na jakość i chlebek typu wata nigdy nie wylądował w naszym koszyku ;)
Ponieważ mieliśmy zawsze dostęp do kuchni to wszystkie posiłki przygotowywaliśmy sobie sami. Wyjątkiem był nasz pierwszy nocleg, w którego cenę wliczone było śniadanie. To była super miła niespodzianka, tym bardziej, że śniadanie było przepyszne, olbrzymie i skomponowane że świeżych produktów: islandzkiej owsianki ze Skyrem, upieczonego na miejscu chleba, jaj prosto od kur, warzyw z lokalnych szklarni.
Islandia nie słynie z kulinarnych wynalazków, nie licząc sfermentowanego mięsa rekina, którego zupełnie nie mieliśmy ochoty próbować ;) Zasmakowało nam za to kilka innych lokalnych produktów: po pierwsze słynny Skyr w tysiącach smaków i odmian. Nasze najbardziej ulubione to Skyr jagodowy oraz w wersji Creme Brule. To wysokobiałkowe skrzyżowanie jogurtu i serka homogenizowanego wielokrotnie ratowało nas od głodu w czasie długich wycieczek (pojemniki Skyr są sprzedawane z łyżeczką!). Kolejny nasz ulubiony przysmak to lokalny dżem jagodowy: aromatyczny, jakby jadło się dzikie jagody prosto z krzaczka! 
Na koniec nasz hit islandzkiej kuchni a właściwie - półki z nabiałem :) Jeśli byliście kiedyś w Norwegii to pewnie znacie tamtejszy słynny brązowy miękki ser produkowany z serwatki koziego mleka. Islandia ma jego odpowiednik o nazwie Mysuostur. Na pierwszy rzut oka wygląda bardziej na blok toffi niż ser i...odrobinę tak smakuje: jak solona kremowa krówka! Możecie mi wierzyć, albo nie, że po pierwszych dwóch kęsach i małym szoku dla podniebienia przychodzi coś na kształt uzależnienia od tego smaku!
Najedliśmy się też za wszystkie czasy naszych rodzimych wafelków Prince Polo, które Islandczycy uwielbiają i które można kupić po prostu wszędzie (za rozsądna cenę, jak na warunki islandzkie ;))
POGODA
Znane islandzkie powiedzenie mówi, że jeśli nie odpowiada tobie pogoda na Islandii to wystarczy poczekać pięć minut a aura zmieni się diametralnie. Tak jest naprawdę! Dotąd twierdziłam, że to słynna szkocką pogoda w kratkę jest najbardziej zmienną na świecie ale Islandia pod tym względem wygrywa. W październiku, który był podobno w tym roku bardzo łagodny, doświadczyliśmy deszczu, huraganowego wiatru, mgieł, gradu, mrozu oraz cudownego słońca i temperatur oscylujących w okolicach siedemnastu stopni. I bywało, że wszystko to jednego dnia! Pogody nie mieliśmy może idealnej ale nie zdarzyło się nigdy, żeby lało od rana do wieczora. Ostatecznie, październik to najbardziej deszczowy miesiąc na wyspie ;)
Wybierając się do Islandii bądźcie więc przygotowani ubraniowo na każdą możliwą aurę. Ciepłe warstwy termalne, czapki i rękawiczki plus nieprzemakalne i wiatroodporne kurtki i spodnie to podstawa. Nie zapomnijecie też o kostiumie kąpielowym, żeby spróbować kąpieli w gorących źródłach geotermalnych, co nam się (o zgrozo!) nie udało... Ale o tym opowiem w następnym poście! ;) 
P.S. Jeśli zabrakło Wam jakiś konkretnych praktycznych informacji o Islandii, to piszcie, pytajcie. Z chęcią odpowiem na Wasze pytania!